Danie to narodziło się w Mediolanie. Już w dokumencie z 1200 roku pojawiają się wzmianki o panettone, do którego dodawano miód, rodzynki oraz dynię. Szczególnie ważne były właśnie rodzynki. Swoim kształtem przypominały ówczesne złote monety, co wiązano z fortuną i bogactwem.
Panettone, czyli włoska świąteczna babka
Panettone to babka o puszystym cieście, w którym zatopione są rodzynki oraz kandyzowane skórki pomarańczy i cytryn.
Jak to bywa ze starymi przepisami na popularne współcześnie potrawy, panettone doczekało się także legend na temat swojego powstania. Jedna z nich mówi, że młody mediolański szlachcic Ughetto degli Atellani, żyjący na przełomie XV i XVI wieku był twórcą przepisu. Co sprawiło, że zainteresował się sztuką wypieków? Oczywiście miłość! Młodzieniec ów zakochał się w córce biednego piekarza Adalgisie. Chcąc zrobić wrażenie na dziewczynie, przebrał się za piekarza i stworzył całkowicie nowy wypiek z mąki, drożdży, masła, jaj oraz rodzynek i kandyzowanych skórek.
W innej opowieści, to młoda dziewczyna o imieniu Toni, która parała się pomocą w kuchni, wynalazła panettone. Trwały Święta Bożego Narodzenia, a nadworny kucharz nie miał pomysłu na świąteczny deser. Rezolutna Toni przygotowała wypiek ze wszystkich składników, które znalazła w kuchni. Stąd wzięła się nazwa panettone, czyli „il pan de Toni” – co znaczy „chleb Toni”.
Ta tradycyjna włoska babka ma zazwyczaj od 12 do 15 centymetrów wysokości. Zwieńczona jest kopułą i waży do 1 kilograma. Panettone występuje w różnych kształtach – może być okrągłe, ośmiokątne lub pościnane. Gotową babkę podaje się z serkiem mascarpone lub zabaglione, a także ze słodkimi winami.
