Danie to popularne jest w całym rejonie Azji Środkowej i Zachodniej. Zajadają się nim także mieszkańcy Bałkanów i Turcji, a nawet dalekich Indii. Jednak największą karierę pilaw zrobił w Tudżykistanie i Uzbekistanie, gdzie jako ważny element tamtejszej kultury, został wpisany na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO. Jaka jest historia tego dania? Czym różnią się poszczególne jego odmiany?
Trudno jednoznacznie powiedzieć, kto pierwszy zaczął przygotowywać ryż w ten sposób. Jedne źródła wspominają o starożytnych Persach. To oni na cześć Aleksandra Wielkiego przygotowali intensywnie przyprawiony ryż z warzywami. Miało to miejsce ok. 330 roku p.n.e. Inni badacze zakładają, że pilaw narodził się w Indiach, i to bardzo, bardzo dawno temu. Najpierw ryż trafił do Indii z Chin ponad 5 tysięcy lat temu. W dolinie Indusu zaczęto jeść danie pula, które było mieszanką ryżu i mięsa. Bagatela, parę tysięcy lat później potrawa ta trafiła do Persji, gdzie przybrała nazwę pilav.
W każdym kraju istnieje oryginalny przepis na zrobienie pilawu. W Uzbekistanie ryż dusi się w mięsnym wywarze do czasu, aż ziarna wchłoną cały bulion. Następnie uzupełnia się danie marchewką. W kraju tym najczęściej dodaje się do potrawy jagnięcinę lub baraninę. Charakterystycznym dodatkiem do uzbeckiego pilawu są owoce berberysu oraz ciecierzyca.
Turecką odmianę dania podaje się z ajranem, czyli napojem na bazie jogurtu i wody. Do samego dania dodaje się ciecierzycę, groszek lub grzyby. Zamiast ryżu używa się czasami kaszy bulgur. Natomiast indyjska odmiana tego sypkiego ryżu wzbogacana jest aromatem przypraw znanych jako pilau masala. W jej skład wchodzą kmin rzymski, kardamon, cynamon, goździki i czarny pieprz.
Pilaw to pyszna i pożywna potrawa, którą warto przygotować w domu. Jej aromat i niepowtarzalny smak sprawią, że na stałe zagości w Waszych kuchniach. I co najlepsze... świetnie nadaje się do komponowania jej z ulubionych składników.