Czy wiecie, że w tegorocznych badaniach CBOS odnośnie relacji sąsiedzkich, aż 80% Polaków zadeklarowało, że ma dobrych sąsiadów, na których w razie potrzeby mogłoby liczyć? To wspaniały wynik i jednocześnie doskonały pretekst, by przypomnieć sobie, jak ważne są dobre relacje międzyludzkie, nawet te zupełnie nieformalne. Co więc wypada, a czego unikać, by uchodzić za sąsiada z klasą i nie zmniejszyć przypadkiem tych imponujących wyników z badania? Podpowiadamy!
Pierwszą i najprostszą formą uprzejmości wobec sąsiadów jest... zauważenie ich. Powitanie na klatce, w windzie czy na podjeździe to nie tylko kwestia wychowania, ale i subtelny sygnał: „widzę cię, szanuję twoją obecność”. Nie trzeba wdawać się w rozmowy – czasem wystarczy jedno słowo wypowiedziane z uśmiechem, by budować dobrą atmosferę w najbliższym otoczeniu.
Jednym z najczęstszych powodów sąsiedzkich nieporozumień jest hałas. Głośna muzyka, remonty poza ustalonymi godzinami czy zabawy dzieci po 22:00 – wszystko to może powodować napięcia. Klasyczne zasady savoir-vivre sugerują, by nie zakłócać spokoju innych, a jeśli sytuacja tego wymaga – zawczasu uprzedzić o nadchodzących niedogodnościach. Czasem krótkie ogłoszenie na drzwiach potrafi zdziałać więcej niż tysiąc przeprosin po fakcie.
W dobrym tonie jest drobna pomoc – przytrzymanie windy, wyniesienie listu zostawionego pod drzwiami, a nawet zwykłe „czy coś przytrzymać lub jakoś pomóc?” w trudnej chwili - np., gdy sąsiadka wnosi zakupy lub sąsiad próbuje ogarnąć brudne psie łapki po spacerze, jednocześnie trzymając drzwi do klatki. Równie ważne jest jednak, by nie być zbyt nachalnym. Współczesny savoir-vivre zakłada wyczucie – sąsiedzka życzliwość nie powinna naruszać prywatności. Jeśli nie jesteśmy pewni, czy coś wypada – warto kierować się zasadą: czy ja chciałbym, żeby ktoś zrobił to wobec mnie?
Angielski często wystarcza, ale kilka słów w lokalnym języku czyni cuda. „Dzień dobry” czy „dziękuję” wypowiedziane po miejscowemu działa jak uśmiech – buduje mosty. Nawet jeśli przekręcisz jakiś zwot, nie przejmuj się tym - lokalni to docenią. To znak, że próbujesz i szanujesz ich kulturę.
Sąsiedzki kredyt zaufania
Większość konfliktów z sąsiadami nie wynika z realnych złośliwości, tylko… z braku informacji i uprzedzeń. Dlatego zamiast zakładać złe intencje („znowu specjalnie zostawił śmieci pod drzwiami”), warto na start przyjąć, że ludzie po prostu się gubią, zapominają albo czegoś nie wiedzą. Na przykład: jeśli ktoś hałasuje – może nie wie, że ściany są tak cienkie? Jeśli parkuje źle – może myśli, że miejsce jest ogólnodostępne? A jeśli jego dzieci biegają po klatce – może nie jest świadom, że Ci to przeszkadza? Zamiast zaczynać od pretensji, daj sąsiadowi jeden darmowy kredyt zaufania. Nie po to, by go usprawiedliwiać, ale by zostawić przestrzeń na ludzką pomyłkę. To niesamowicie zmienia dynamikę późniejszej rozmowy — i często sprawia, że do niej nawet nie musi dojść.
